Το «πόδι του αθλητή» είναι μία επιφανειακή μυκητίαση, πολύ συχνή στις δυτικές χώρες. Προσβάλει στην Ευρώπη σχεδόν το 25% των ενηλίκων κυρίως νέων και προκαλείται από μικροσκοπικούς μύκητες ,τα δερματόφυτα, που τρέφονται με την κερατίνη της επιδερμίδας, διασπώντας την με ειδικά ένζυμα.

Πως Γίνεται η Επιμόλυνση;

Μία επιμόλυνση από δερματόφυτα οφείλεται είτε σε άμεση επαφή (με άλλα άτομα επιμολυσμένα ή με τους ίδιους τους μύκητες) ή σε έμμεση (πισίνα, ρουχισμός) με νεκρά επιμολυσμένα κύτταρα της επιδερμίδας.

Βέβαια μια απλή επαφή δεν συνάγει πάντα λοίμωξη.

Παράγοντες που την ευνοούν:

- Έλλειψη σωστής υγιεινής.

- Ζέστη και η υγρασία (εφίδρωση, παραμονή σε υγρούς και ζεστούς χώρους).

- Μία βλάβη του δέρματος ή ένας τραυματισμός.

- Ορισμένα επαγγέλματα που έρχονται συχνά σε επαφή με το νερό.

- Η ανοσοκαταστολή ( χημειοθεραπεία, κορτικοειδή, ανοσοκατασταλτικά....), ένας διαβήτης, ή αγγειακές παθήσεις, μπορούν να επιβαρύνουν την εξάπλωση των μυκητίασης και να κάνουν τη θεραπεία πιο δύσκολη.

Τα Συμπτώματα

Η εικόνα στο «πόδι του αθλητή» είναι χαρακτηριστική: διάβρωση και απολέπιση στο δέρμα κυρίως ανάμεσα στο 4ο και 5ο δάκτυλο, με ερύθημα και κνησμό .

Διακρίνουμε Δύο Τύπους Μυκητίασης των Ποδιών:

-την οξεία φλεγμονώδη δερματοφυτία, που χαρακτηρίζεται από οξύ φυσαλιδώδεςεξάνθημα στα μεσοδακτύλια διαστήματα με έντονη φαγούρα και πόνο, η οποία συνήθως αποτελεί συνέχεια μιας χρόνιας κατάστασης με ήπια συμπτώματα και

-τη χρόνια δερματοφυτία των ποδιών. Εδώ, η κατάσταση χαρακτηρίζεται από πιο ήπια συμπτώματα με ελαφρό ερύθημα, κνησμό και απολέπιση.

Η Εξέλιξη

Μετά από μερικές εβδομάδες, εάν δεν γίνει θεραπεία, μπορεί να επεκταθεί στις φτέρνες, τα πέλματα, ακόμη και τα νύχια και τα συμπτώματα να επιδεινωθούν ή ακόμη και να γίνει επιμόλυνση των βλαβών με βακτήρια.

Είναι λοιπόν σημαντικό να φροντίσουμε άμεσα τη δερματοφυτία κυρίως από το αρχικό της στάδιο, όταν διαπιστωθούν αλλοιώσεις στα μεσοδακτύλια διαστήματα και η παρακολούθηση να είναι πιο επιμελής κυρίως σε άτομα διαβητικά που αυτή η μυκητίαση μπορεί να οδηγήσει σε πιο σοβαρές λοιμώξεις, αλλά και σε άτομα με συχνές υποτροπές.